Kayısı nasıl tozlaşır: özellikleri, yöntemleri, kendi kendine doğurucu çeşitleri

We are searching data for your request:

Forums and discussions:

Manuals and reference books:

Data from registers:

Wait the end of the search in all databases.
Upon completion, a link will appear to access the found materials.

Bitkilerin polenleşmesi, polenlerin anterden havaneli veya ovülün damgalanmasına aktarılmasını içeren bir üreme aşamasıdır. Bu durumda, stamenler erkek organları olarak hareket eder ve kadın organları havaneli yumurtalık tarafından temsil edilir.

Tozlaşma kuralları ve özellikleri

Kendi kendine tozlaşma veya çapraz tozlaşma içeren iki ana tozlaşma türü vardır. Çapraz tozlaşma işlemi, birkaç tozlaşma tipinin ayırt edildiği tipe bağlı olarak bir faktörün varlığını ifade eder. Modern pratik bahçelerde, kendi kendine dökülen ve kendi kendine kısır olan çeşitler ayırt edilir. İlk durumda, yumurtalıklar kendi polenleriyle tozlaşma sonucu oluşur. İkinci seçeneğin uygulanması, bir başka çeşit bitkiden elde edilen polenle tozlaşmadır.

Önemli sayıda meyve bitkisi çeşidi, infertil kategorisine bağlanabilir ve bir tozlaştırıcının gerekip gerekmediğini anlamak kolaydır. Bu tür bahçe bitkileri hiç meyve veremez veya minimum verim oluşturamaz. Kayısı çeşitleri çoğunlukla bağımsız olarak tozlaşan kendi kendine döllenen bitkiler olarak sınıflandırılır. Ancak kendi kendine yeten melez formlar ve çeşitler de vardır.

Doğal ve yapay tozlaşma

En yaygın böcek tozlaştırıcıları ile doğal tozlaşma ve diğer doğal faktörler. Yapay tozlaşma, polenlerin bir bitkinin anterinden, verim göstergelerini arttırmak veya gerekirse yeni, en umut verici çeşitler geliştirmek için diğer çiçeklerden elde edilen bir pistilin damacasına aktarılmasından ibarettir.

Çoğu durumda kayısı ağaçları, kendiliğinden döllenen meyve bitkilerine aittir. Bununla birlikte, çok erken bir çiçeklenme dönemi, tozlaşan böceklerin bulunmadığı anlamına gelir, bu nedenle, yüksek verim elde etmek için manuel tozlaşma kullanılır. Kendi kendine yapılan kayısı çeşitlerinin en yüksek yüzdesi Avrupa grupları kategorisindedir. Orta Asya ve Doğu Asya kayısı grubu kategorisindeki çeşitlerin kendiliğinden infertil çeşitler olarak tozlaşacak şekilde sınıflandırılması gelenekseldir.

Aktif çiçeklenme aşamasında başarılı tozlaşma işlemini en üst düzeye çıkarmak için, arıların varlığı gereklidir. Bununla birlikte, kayısılar iyi bal bitkileridir ve önemli miktarda arı ekmeği oluştururlar; bu da meyveyi bulutlu havalarda bile tozlaşmak için çok çekici kılar. Bir hektar kayısı dikimi başına yaklaşık beş ila altı arı kolonisi yerleştirilerek iyi bir sonuç elde edilir.

Merkez Rusya'da kayısı

Manuel tozlaşma

Manuel veya "mekanik tozlaşma", doğal veya açık tozlaşmanın yeterli olmadığı veya bir nedenden dolayı istenmediği durumlarda kullanılan özel bir tekniktir. Kayısı ve şeftali ağaçlarının yanı sıra nektarinlerin de manuel tozlaşma prosedürleri kullanması gerekir.

Kayısıların manuel olarak tozlanmasına duyulan ihtiyaç, meyve mahsulünün çiçeklenme döneminde olumsuz hava koşullarından, tozlaşan böceklerin yetersiz veya tam yokluğundan kaynaklanabilir. Maksimum verim için, çiçeklenme başlangıcında ve ortasında ve neredeyse bu doğal sürecin sonunda elle tozlaşma yapılır. Tozlaşma, kılların çiçekten çiçeğe aktarıldığı yumuşak kıllı fırça veya diş fırçası ile yapılır.

En iyi kendi kendine yapılan çeşitleri

Kayısı özerkliği bir meyve mahsulünün çok faydalı bir özelliğidir ve büyüme için işgücü maliyetlerini azaltabilir. Şu anda, yerli ve yabancı üreticiler, verimsizliğin yanı sıra, yüksek verimi, mükemmel tadı ve pazarlanabilirliği birleştiren önemli sayıda öz üretken gelecek vaat eden çeşitler yetiştirmiştir.

Sınıf adı	Botanik açıklaması	Meyve karakterizasyonu	Varietal Özellikler
"Tatlı"	Ağaçlar beş metreye kadar büyür ve yüksek kışa dayanır.	İnce, sarı tenli ve narin ekşi küspe ile 55-65 g ağırlığa sahip büyüklükte	Ortalama olgunlaşma süresi
"Başarı"	Oldukça güçlü bir taç ile orta boy	Yuvarlak, orta büyüklükte, 23−25 g ağırlığa, bej-turuncu renkli, tatlı, çok lezzetli bir ete sahip	Mükemmel kışa dayanıklıdır.
"Güvenilir"	Göreceli olarak nadir bir taç ile, kışa dayanıklı bir bitki, donmaya dayanıklı çiçekli tomurcukları ile	Büyük, 45−55 g ağırlığa sahip, uzun, oval, koyu kırmızı renkli, tatlı etli	Erken-orta olgunlaşma dönemi
"Hediye"	Kışa yüksek sertlikte orta boy bitki	Küçük boy, 18 free20 g ağırlığında, sarı, lezzetli etli ve serbest kemik	Çiçek tomurcuklarının donmaya karşı yüksek direnci
"Joy"	Ağaç ve kronun sınırlı büyüme gücü	Büyük, 40−42 g ağırlığa kadar, yuvarlak, sulu allık ile allık ile turuncu	Umut verici ve erken çeşitlilik
"Rattle"	Yeterli kışa dayanıklı orta büyüklükte bitki	Çok büyük, 60−62 g ağırlığa sahip, yuvarlak oval şekilli, allıksız yeşilimsi sarı renkte, tüylenme ve lezzetli kağıt hamuru ile	Kuru meyve için en iyi çeşit
"Stepnyak"	Güçlü bir taç ile uzun boylu ve çok güçlü bir bitki	Ortalama büyüklüğünün üstünde, allık ve yüksek tadı olan 30−35 g'dan fazla, yuvarlak oval, turuncu-sarı renkli	Yüksek verim ve nezih kışa dayanıklılığı

Tozlaşan ağaçlar

Verimlilik göstergelerini en üst düzeye çıkarmak için, kendi infertil çeşitlerini büyütürken, sahaya tozlaşan çeşitler ekilir. Kendi kendine döllenen çeşitlerin, diğer çeşit bitkilerden elde edilen polenlerle tozlaşma sonucu en iyi sonuçları gösterebildikleri kaydedilmiştir. Bir tozlayıcı çeşidini doğru bir şekilde seçmek için aşağıdaki önerilere uyulmalıdır:

ekilen tozlayıcılar mutlaka çiçeklenme ve meyve verme açısından ekili çeşitlere karşılık gelmelidir;
Tozlaşma çeşitleri standart topraklarda ve belirli topraklarda ve iklim koşullarında tarıma uygun ümit verici çeşitler olarak sınıflandırılmalıdır;
kayısı tozlaştırıcı çeşitleri ana çeşitlerin yardımı ile iyi tozlaşma oranlarına sahip olmalıdır;
Ev bahçe koşullarında ortak dikim için kullanılan çeşitlerden elde edilen meyvelerin lezzet göstergelerinin ve ticari kalitesinin dikkate alınması tavsiye edilir.

Tozlaşma: arıları çekmek

Seçim yaparken, araştırma enstitüsü tarafından geliştirilen ve en iyi ve kabul edilebilir tozlayıcı çeşitlerinin bir listesi ile özel listeler kullanmak en iyisidir. Amatör bahçecilik için, yüksek verimlilik, ürünlerin pazarlanabilir niteliklerinin ve önkoşulluluğunun karakterize ettiği çeşitlerin kullanılması tavsiye edilir. Donma direnci ve en sık görülen hastalıklara veya bitki parazitlerine zarar verme riskini göz önünde bulundurmak önemlidir.